O .

Ali, da li je moguće da . nije znala svoje ime Svi su je uvek zvali,
jednostavno, Tačka Ni Kružnica, ni Punina Kruga, sa središtem
svugde, a obimom nigde Čak ni Klupko, Samooplodno Jezgro,
Vrtložna Linija, bez početka i kraja Mogla bi biti Jednota, Užarena
Točka Točka ili Krilati Kolut Ponekad, pretvarala se da je Pernato
Sunce, drugi put, da je Tamno Izvorište Usijanja Kada vreme prestalo
je da curi, činilo joj se da čuje glas, koji govori: Srce nemerljivo…

Kako je zaboravila svoje ime Esencija ili Harmonija! Zar je moguće,
i ako nije dar, da ne prepoznaje sebe, Kipteću Osu? U zgrušanim
vremenima, sanjala je Zlatnu Prasicu, Crnu Kokošku i Leteću Zmiju u
bunaru, i sve je to bila ona – Trotačka pohlepe, neukrotive putenosti i
gneva Roditeljka tri sveta, Objediniteljka visine, dužine i dubine Možda
Preporoditeljka, to jest Preobraženje, odnosno drhtaj Embriona Mora
hitro naći ime, ura gori, makar bila PreTvorba ili Biser Nekretnik pokretač,
iz koga sve izlazi, oko koga se sve vrti, u koga se sve vraća Svaka šušumiga
sada ima ime Prvo što uradi imitacija jeste da sebe obeleži Znakom, belegom,
koji dokazuje bivanje U svetu, u kojem jedino ime je preostalo od vrenja bića?
Pronaći će, iz ovih stopa prevrnuće nebo i sve podzemne hodnike, za treptaj
Oka, ili otići će u zgomilano vreme, ne, ne, u nepostojano pod-neblje, tamo
gde krug i krst se seku, i zvaće se.
LOGOS

Eto, na primer, logos. Prema Vujaklijinom leksikonu , ova
starogrčka reč znači razum, slovo, pojam, ali i razlog, odnos,
nauka, znanje, nasuprot mnjenju, učenje. Rečnik filozofskih
termina tumači je kao zakon, reč, govor, istinu, dokaz, reč
božju. Pojedini autori spisa iz antičkog perioda navedeni izraz
upotrebljavali su za načelo, aksiom, suštinu, uzrok, prvog
pokretača, drugi za Jedno, nužnost i red (poredak). Portal
Egzodus-čudo dodaje da logos jeste i um, moć mišljenja i
rasuđivanja, proračun, rasprava, jezik, izraz, odredba, realnost,
Bog i volja Tvorca.
Summa summarum, odrednica sa 32 značenja. Najmoćnija
reč pre Hrista. Stručnjaci iz različitih teorijskih disciplina,
uključujući i filološke nauke, nastojali su da otkriju osnovni
sadržaj, odnosno suštinski smisao, ovog opšteprihvaćenog, a
misterioznog pojma.
Od starih pisaca, koji rešavahu ovu tajnu, znano je da razgonetku
logosa treba tražiti koristeći tri ključa razumevanja, usredsređujući se
na značenjski opseg kategorija samotvornog Tvoritelja, mišljenja i
pevanja.
Istraživački tim pomenutog specijalizovanog portala, predvođen
istaknutim srpskim lingvistima, započeo je istraživanje ispitivanjem
etimologije reči logos. Utvrđeno je da grčki pojam potiče od
staroslovenskog log, što znači stanište, bivalište (prilagođenog
dodavanjem karakterističnog nastavka u grčkom jeziku –os).
Dakle, logos je Obitavalište svega postojećeg, Kuća bića, Skladište
i Skladatelj, Sve-Jedno, Svetski Um, samotvor stvaralac. Prilikom
analize semantičkog sadržaja, treba naglasiti da imenica log
pretpostavlja i čin stvaranja, stapanje muškog i ženskog principa,
odnosno rađanja života, to jest, apostrofira tvoračko, božansko
obeležje doma, legla, ležišta, kao životnog prostora.
Na istu osobenost upućuju srpske reči čak i za životinjska staništa.
Naime, životinje žive u br-logu, a kokoši, posebno, u ložniku, gde legu
jaja. Domaćin uvek ostavlja jedno jaje u ložniku, da bi rodna snaga
kokoši bila još izdašnija. Neuzeto jaje, stavljeno u zalog, naziva se po-log.
Sa silom roditeljke neraskidivo je povezana muška silina plodnosti
stvoritelja osemenitelja. Na to ukazuje glagol ložiti, čiji koren je leksema
log, kao i kod ložnika. Naime, oganj je obremenitelj, životodajni impuls,
ali i topli dah duha, obasjaj, ozarenje uma, prosvetljenost, preobražaj.
Takođe, vatra je simbol istine i znanja, sažežiteljka laži, opsene, smrti,
putevoditeljica na povratku u čistotu i reč božju, u zakon iz visina. Ognjište
je svetionik i toplina loga. Plamen bića gori svećom uma i žaruljom srca.
U projektu naučne verifikacije teze o poreklu reči logos učestvuju slavisti
i istoričari iz različitih zemalja.

SUMNJA

Sumnja је odbrambeni sistem bića, dejstvo uma i tela na napad
virusa, bakterija, gljivica i parazita. Odgovor na izazov toksina.
Misao, koja štiti sebe i od sopstvenih, usvojenih, tumorskih i istrošenih
pred-stava. Sumnjati, znači reagovati na strane supstance, bez obzira na
fiziološke ili patološke posledice takvog čina. Sumnju čine zatamnjene
ćelije i molekuli, uključeni u odgovor, koji jeste , zapravo, pitanje.
Takođe, skepsa označava i skup bolesti, koje karakteriše nekontrolisana
deoba ćelija. Živa sumnja prodire u kost, tkivo i srce direktnim urastanjem
ili metastazom. Sumnju uzrokuje preobraženje (mutacija?) uma i ćutila.
Preobražaj dovodi do gubitka sposobnosti uma za sopstvenu programiranu
smrt. Umesto pred-vidljive smrti, skepsa rađa preplavljujuće raz-misli, koje
rasprskavaju se nezaustavljivom brzinom.

SPECIFIČNA I NESPECIFIČNA SUMNJA

Sumnju čine dve komponente:

– urođena
– stečena

Urođena, ili nespecifična sumnja je prva linija odbrane organizma. Ona
nastaje pre dodira sa uzročnicima bolesti.
Stečenu, specifičnu sumnju rađa dodir male smrti (la petite mort). Skepsa
se onda razvija danima. sedmicama. mesecima. godinama. noćima.
Ova dva dela sumnje jesu jedno.
Njihovo združeno delovanje omogućava sumnji sledeće sposobnosti:

– razlikovanje sopstvenih i tuđih ćelija
– memoriju
– samoograničenje
– specifičnost (osobenost)
– raznovrsnost (drugačitost)

Skepsa zadobija različita obličja i za njeno dijagnostifikovanje
potrebna je mikroskopska analiza. Najpopularnija je terapija zračenjem.

OSOBINE, ČINIDBA SUMNJE

Sumnja (grč. skepsis) je medicinski pojam, kojim se označava sposobnost
uma, ćutila i organizma da se odupru i odbrane od infekcija, bolesti ili
drugih društvenih, bioloških i hemijskih pretnji. Sumnja deluje poput
mehanizma, čija uloga je gradnja barijera protiv patogena (virusa, bakterija,
parazita), kancerogenih ćelija, štetnih molekula i otrova (na primer: od zmije,
umetnika, žene, institucije).
Ne-specifične komponente se ponašaju kao barijere ili eliminatori velikog
broja patogena, bez obzira na njihovu antigenu sposobnost. Ostale komponente
sumnje prilagođavaju se prema svakoj novoj nepoznatoj zarazi, ergo, imaju
sposobnost brzog lučenja živog zida za svaku pojedinačnu vrstu patogena.
Dva tipa sumnje, nespecifična i specifična, mogu se razvrstati i prema načinu
tvorbe pitanja i svetonazora (Weltanschauung) na:

– sumnju, stvorenu u samom umu
– sumnju, prenetu iz drugog uma

Prirodnim putem, skepsa se prenosi u trudnoći sa majke na fetus, preko posteljice.
Kao i ženskim mlekom na novorođenče.
Veštačkim putem se antitela na određeni patogen ili toksin prenose iz jednog čoveka,
ili životinje, na primer, konja, na drugog čoveka životinju.
Napad patogena aktivira stvaranje sumnje sa memorijom. Ponovna infekcija istim
patogenom izaziva snažnu reakciju, brzu proizvodnju antitela i neutralizaciju biološke,
društvene ili književne zaraze.

LEČENJE (uredi)

Sumnja je lečiva, a u pojedinim slučajevima, i izlečiva. Ukoliko se ne leči,
izaziva smrt.
Farmaceutska industrija testirala je stotine lekova protiv skepse. Međutim, efikasnost dosadašnjih lekova je upitna. Na primer, srpski lek produžava život pacijentu za samo
dvanaest dana. Slično je i sa finskim lekom, koji produžava život za trideset pet dana.
Ipak, medikamenti protiv sumnje su najprodavaniji na svetu.
Izvor: Istinska Vikipedija

NASLADA

Naslada znači užitak, slast, merak

Reč naslada sastoji se od sedam slova. To je u proseku za 1,8
slova manje od dužine prosečne srpske reči. Sadrži tri samoglasnika
(42,9 odsto), što je za 0,1 odsto više od proseka. Četiri glasa su
suglasnici. Oni čine 57,1 odsto reči. Manje ih je od prosečnog broja
suglasnika u rečima srpskog jezika, ali odstupanje je zanemarljivo.
Naslada je trosložna, odnosno trojedina reč.
U okviru klasifikacije vrsta reči, pripada imenicama. Stoga,
naslada, poput grehote, poprima sedam padežnih obličja.
Naslada je ženskog roda. Poreklo ovog neupitnog gramatičkog
pravila je u Evinom prometejskom poimanju ljudskih spoznajnih
mogućnosti u bašti-senci. Međutim, pouzdano se zna da je reč naslada
nastala pre nove ere. U prehrišćansko vreme, ova imenica bila je
muškog roda. Pagani su je upotrebljavali da dočaraju danse
bacchanale, to jest Svetu misteriju u ciklusu praznika ekstaze,
kojoj su se prepuštale antičke leteće device sa dečacima, prema
predanju, rođenim nevidljivim.
U savremenom jeziku reč naslada označava užitak u istinskim
virtuelnim rajevima.

___________

Oliver Milijić, rođen je 1973, u Nišu. Objavio je knjige pesama „ZABLUD(N)E“
(1994, Paraćin), „Pupčanik: digitalni spazam (2012, nezavisno izdanje Zdenka
Franjića, Zagreb) i „Virus. Jezgro. Ikona,“ (2013, Centar za turizam, kulturu i
sport, Svrljig). Njegova poezija prevođena je na engleski i poljski jezik. Živi u Nišu.